شیخ حسن ابن علی مهزیار اهوازی

حسن ابن علی ابن مهزیار از محدثان و علمای شیعه در قرن سوم هجری و از طریق پدرش علی ابن مهزیار (متوفی ۲۵۴ ق) روایت و نقل حدیث می کند. پدرش علی از اصحاب امام رضا، امام جواد، امام هادی و از وکلای حجت بن الحسن العسکری (علیهما السلام) بوده و بیش از سی کتاب در فقه شیعه نگاشته است.

دو مزار به ایشان [علی بن مهزیار] نسبت داده می شود : یکی در اهواز و دیگری در جاجرم واقع در خراسان شمالی

فرزند حسن ، محمد نیز از محدثان معروف شیعه است و احادیثی از طریق پدرش روایت کرده است

در کتب معتبر شیعه از قبیل بحارالانوار مجلسی، کامل الزیارات ابن قولویه، التهذیب شیخ طوسی، تفسیر علی بن ابراهیم قمی و … احادیثی نقل شده است که یکی از سلسله روات آنها حسن بن علی بن مهزیار است

خاندان مهزیار اغلب از علما و محدثین بوده اند. از دیگر محدثین این خاندان می توان از ابراهیم بن مهزیار، داود بن مهزیار عموهای حسن، محمد بن علی بن مهزیار برادرش و محمد بن ابراهیم بن مهزیار پسر عمویش یاد کرد.

حسن بن علی بن مهزیار در منطقه نی شکر دزفول از توابع اهواز زندگی می کرده است. وی جهت نقل روایات و خوف از دشمن به قریه ی ششجوان هجرت و در آنجا سکونت می کند و بالاخره به دلیل سردادن ندای حق طلبی به دست طاغوتیان زمان شربت شهادت نوشیده و به دیار حق شتافته و از ارباب کرامات باهره شده است.

در آن زمان فریدن و برق رود که در همسایگی هم قرار داشتند، یکی از مناطق عمده ی شیعه نشین قلمداد می شدند و به احتمال قوی، حسن بن علی به دعوت اهالی و با هدف تبلیغ و ارشاد مردم به این منطقه مهاجرت کرده باشد. البته زمینه ی آشنایی قبلی نیز داشته است زیرا ابو عبدالله محمد بن خالد برقی از علمای بزرگ شیعه و برادرش – که اهل برق رود بودند – از شاگردان پدرش بوده اند. شاید دلیل مهاجرت یا مسافرت حسن بن علی همین آشنایی و ارتباط بوده است.

مزار حسن بن علی بن مهزیار در روستای ششجوان (محله ششجوان کنونی) واقع است و مردم آنجا اعتقاد راسخی به صاحب مزار دارند. مزار فوق مساحتی حدود پنجاه متر دارد. قدمت این بقعه، طبق نظر مسئولان میراث فرهنگی، به دوره صفویه می رسد. تاریخ سنگ قبور اطراف بقعه، به بیش از هفتصد سال می رسد.

در شجره نامه موجود و تایید آقای فلسفی مکان فوق را منتسب به حسن بن علی مهزیار بیان می دارد.

توضیحات:

گنبد قدیمی این مزار که تاریخ ساخت آن به عهد صفویه می رسد خراب شده و تنها پایه هایی از آن و آجرهایش بجای مانده است. این مکان در زمان صفویه بنا به نظر اهالی، دارالمومنین گفته می شده و از اطراف و شهرهای دور و نزدیک برای کسب علم به این مکان مراجعه می نموده اند.

از بزرگان این دیار می توان به شیخ حسن مهزیار، شیخ حسن ماضی و شیخ علی ششجوانی که از منطقه حجاز به این مکان مهاجرت نموده اند اشاره نمود. در شجره نامه موجود و تایید آقای فلسفی مکان فوق را منتسب به حسن بن علی مهزیار بیان می دارد. مکان فوق اگرچه نام حسن بن علی مهزیار داشته، اما به نقلی دیگر احتمال زیاد مرقد حسن ماضی نیز گفته می شود. نهایتاً این مکان به عنوان مکانی مقدس برای اهالی شناخته شده و بسیار دارای احترام و ارزش می باشد.