شهر بویین میاندشت از محله های بوئین، میاندشت و ششجوان تشکیل شده است که از شمال به روستای ازناوله، از جنوب به روستای داشکسن، از شرق به روستای معصوم آباد و از غرب به شهر افوس منتهی می شود.
هسته اولیه شهر از دو مکان جغرافیایی بوئین میاندشت تشکیل شدهاست، که بنیادگذاران هر دو، از گرجیهای زمان شاه عباس اول هستند که توسط خود او از گرجستان به ایران تبعید شدند و به دستور او عدهای از جنگاوران آنها جهت حفظ منطقه فریدن و همچنین پایتخت اصفهان از حملات بیگانگان در فریدن ساکن شدند. این و مکان در گذشته ای نه چندان دور با فاصله، و در دو سوی رودخانه زاینده رود قرار داشتند. احداث شاهراه اصفهان- لرستان و عبور آن از دو روستا، رشد و توسعه این دو منطقه را فراهم آورد. از دیگر سو ایجاد تاسیسات خدماتی، بازرگانی، ساختمانی و اماکن، فاصله این دو مرکز را از میان برداشته و با بهم پیوستن این دو مکان، هسته اولیه شهر بوئین میاندشت فراهم آمده است. در سال ۱۳۷۷ یک محله دیگر بنام ششجوان به آن افزوده شد که همان روستای ششجوان پیشین می باشد که در غرب بوئین میاندشت قرار داشت.